Hieronim Żygadło trafił na Syberię z wyboru. Chciał zobaczyć tę nieprzychylną dla zesłańców ziemię. Trafił tam w czasie rozpadu ZSRR i związanego z tym chaosu, wzrostu mafijnej przestępczości, korupcji itp. Prawdę o wielkim mocarstwie zawiera opis podróży na Syberię - składają się nań obserwacje autora oraz wiedza czerpana z rozmów przeprowadzanych przy alkoholu, a więc szczerych, z różnymi napotkanymi osobami. Ludzie są nadal szczerzy i otwarci dla przybyszów z zewnątrz, choć często okrutni dla siebie. Na mroźnych pustkowiach obowiązuje bowiem prosta zasada: często przeżyje tylko ten, kto sięgnie po broń pierwszy. Wśród napotkanych i opisanych osób szczególnie uwagę zwraca postać Stiepana, byłego oficera radzieckiej służby bezpieczeństwa, który sam zaliczył wyrok w łagrze. Jego opowieść choć częściowo tłumaczy, dlaczego jakiekolwiek ludzkie odruchy w tym zakątku Ziemi nie popłacają. W dotychczasowych polskich wspomnieniach i reportażach ta część świata ma zwykle wymiar nieludzki. Hieronim Żygadło nadaje jej inny - ludzki wymiar. I to jest podstawowa zaleta tej książki. Przybliża nam ona Syberię taką, jaka jest ona współcześnie, a nie taką, jaka była kiedyś. Choć autor nie jest zawodowym literatem ani reporterem, narracja jest poprowadzona ciekawie, językiem gawędziarskim, rzadko dziś już stosowanym w tego typu literaturze. Sądzę, że źle by się stało, gdyby książka, wraz z bogatym materiałem ikonograficznym zgromadzonym przez pana Żygadłę, miała być znana tylko nielicznym. [Stanisław Lejda]

Będzie tu o Syberii widzianej z perspektywy dwóch wycieczek rowerowych. W 2008 roku przejechałem Zabajkale, kierując się do Mongolii, a pięć lat później wróciłem, żeby przemierzyć po lodzie cały Bajkał.

Nie mam zamiaru zadręczać czytelnika opisem każdej przebitej dętki i złamanej szprychy, dlatego będzie raczej o ludziach i dziwach, które spotykały mnie po drodze.

Rosja sama w sobie jest osobliwa, zaskakująca, niezrozumiała, nawet magiczna. Na Syberii wszystkie te epitety trzeba podnieść do kwadratu, a Bajkał - fenomen na skalę światową - to prawdziwe jądro mistyki i tajemnych sił, które oddziałują na wszystkich, którzy się z nim zetknęli. Jeżeli po lekturze zrozumiecie odrobinę więcej - to świetnie. Jeśli nie - jeszcze lepiej. Mam tylko nadzieję, że tak jak ja nie przestaniecie się dziwić.
[fragment tekstu]

Syberia. Zimowa Odyseja to pełna niezwykłych przygód relacja z najtrudniejszej w historii motoryzacji zimowej ekspedycji samochodowej - z przylądka Roca w Portugalii, przez Syberię, na dalekie krańce Czukotki. Podróżnicy w składzie: Romuald Koperski, Marian Pilorz oraz Viktor Makarovskiy swym brawurowym, ekstremalnym przejazdem jako pierwsi w dziejach motoryzacji spięli zachodnie krańce Eurazji ze wschodnimi.Autor z typową dla siebie swadą wprowadza nas w świat dzikiej przyrody, pięknej i groźnej syberyjskiej zimy oraz wspaniałych ludzi, których podróżnicy spotkali na swojej drodze. Sami, bez wsparcia z zewnątrz, w skrajnie niskich temperaturach torowali sobie drogę przez liczącą tysiące kilometrów syberyjską tajgę, doliny, przełęcze i pustynie arktyczne.